Dag 4: Death Valley - Pahrump

Hotel: Holiday Inn Express & Suites Pahrump      Hoogste temperatuur vandaag:  70 °F

Zoals afgesproken stonden we deze morgenom 8u aan de telefoon om te bellen met Alamo.
Het voorspelde al direct niet veel goeds. De vrouw aan de telefoon kon zelf niks doen en zou road assistance vragen ons terug te bellen op het nummer van de lobby.
Dus wij zaten daarop te wachten. De volgende persoon aan de lijn stelde weer dezelfde reeks vragen als gisteren. Hij zocht naar een oplossing en kwam doodleuk met antwoord dat hij niks kon doen!?
Er was immers geen bandencentrale in een cirkel van 50 mijl (ja hoor dat weten wij ook, dit is Death Valley!) en verder mochten we niet rijden.  En hij vond geen Alamo kantoor dat ons een nieuwe wagen kon brengen.
Daar konden wij niet mee leven. Na lang aandringen ging hij overleggen met LAX waar we de auto gehuurd hadden en ons dan terugbellen.
Na een hele tijd belde hij terug. Hij vond het voorstel zelf fantastisch. Iemand zou ons komen oppikken, dan met de wagen naar Ridgecrest rijden, daar zou hij ofwel hersteld worden ofwel kregen we een nieuwe mee en dan konden we terug op weg. Maar Ridgecrest ligt wel 2 u de verkeerde kant uit! Daar komen we net vandaan. Helaas, daar kon hij niks aan doen. Dus zei Luc ik ga eens overleggen met mijn vrouw. Die vrouw kwam aan de lijn 😜maar hij bleef maar zeggen dat hij niks kon beslissen. Grrrr...
Uiteindelijk kregen we het telefoonnummer van LAX en moesten we er zelf mee overleggen. Zo gezegd, zo gedaan. Al was dat niet simpel vanuit de lobby waar constant mensen kwamen uitchecken en er dus veel lawaai was. LAX begreep gelukkig het probleem, maar had ook geen andere oplossing. Alle garages binnen een straal van 100 mijl waren gesloten vandaag. Dus stelden we voor of we niet naar Las Vegas airport mochten rijden, 120 mls verder en daar de auto omruilen.
Na overleg met haar manager was het dan in orde. Anderhalf uur later konden we eindelijk ontbijten. Wat een gedoe.
We besloten om toch ook nog van de dag te genieten en de Golden Canyon te wandelen. Daar bleek het superdruk. De parking stond vol en auto's stonden zelfs op straat geparkeerd. De wc was ronduit vortig. Het is de vuilste ooit die we zagen. Dat is geleden sinds Egypte. Echt niet te doen. Zo ransig dat ik vergat er een foto van te maken en zo snel mogelijk buiten wilde. Wij waren de laatste trouwens die binnen mochten want er werd een slot op geboord. De vuiligheid bleef binnen liggen. Daaraan merk je de government shutdown. Wc's worden niet meer geledigd en worden zelfs gesloten.
De canyon was werkelijk prachtig! Vroeger hebben we hier in de zomer gelopen net tot aan de eerste bocht want toen liep het zweet ons al de rug af. Nu was het een heerlijke temperatuur en we liepen in t-shirt het hele eind.
Achter elke bocht zat wel weer een ander zicht, met op het einde Red Cathedral dat hoog rood afstak tegen de geelachtige rotspartijen ervoor. Wat geweldig om zien weer allemaal. Natuurlijk konden we het niet laten een zijpad in te slaan. Hier zagen we niemand. Het was muisstil en nog veel fascinerender dan de 'gewone' canyon. Het paadje was nog geen m breed.
Nadat we op de kam van een heuvel gewandeld waren, werden we getrakteerd op het mooiste zicht ooit! Werkelijk fantastisch!
We hebben er een tijdje staan kijken en in ons opgenomen wat de natuur toch allemaal voor prachtigs en onherbergzaam in zich heeft.
De terugkeer verliep zoals gewoonlijk iets sneller dan de heen weg, maar al bij al hebben we er 1u45 min over gewandeld. Het is zeker het ideale seizoen nu, alleen was er voor ons veel te veel volk. Je moest moeite doen om foto's te kunnen nemen zonder mensen op. Het was precies een invasie van Chinezen bij momenten🙄
Hierna reden we door naar ons hotel in Pahrump waar we al konden inchecken. We lieten alle bagage achter, dan woog de auto weeral een pak minder. We konden echt maar heel traag rijden en werden voortdurend voorbij gestoken. Echt frustrerend. Na opnieuw anderhalf uur rijden leverden we zonder problemen de auto in. Daar kregen we te horen dat we met een standaard SUV reden ipv de midsize waar we voor betaald hebben. In LAX heb ik direct de grootste uit de rij gekozen. Mogen kiezen is mogen kiezen he 😄
Maar dus wilden we nu wel terug een standaard SUV natuurlijk. De midsize die er stonden hadden allemaal een te kleine koffer voor onze valiezen had ik al gezien. Dus bleven we wachten. Dat duurde en duurde en andere mensen hun auto's werden voor gereden, maar voor ons kwam er niks.
Dus ik ging vragen of er wel een standaard SUV was. Dat wisten ze niet. Dat vond ik maar vreemd. De manager had me blijkbaar in het oog gehouden en kwam na 2 min met een luxury SUV af, een fullsize. Of die voor mij wel goed was? Haha, ja natuurlijk! En zo komt het dat wij nu met een Audi Q7 rijden met alle opties erbij zoals ingebouwde gps, verwarmde stoelen ed.
We hadden allebei honger en zochten op de weg terug naar iets vegetarisch. We stapten 2 restaurants binnen, maar die hadden niks behalve weer een burger. Dus werd het een giant pizza die we deelden.
Daarna moesten we nog een uur in het pikdonker naar het hotel rijden.
Toch wat anders de verlichting bij ons!
Luc checkte wat we morgen konden doen terwijl ik de blog van deze lange dag nog typte.