Dag 5: Pahrump

Hotel: Holiday Inn Express & Suites Pahrump      Hoogste temperatuur vandaag:  67 °F

Na een relatief korte nacht liep de wekker af om 6.30u. Er stond ons een druk programma te wachten. Na een uitgebreid lekker ontbijt vertrokken we weer richting Death Valley. Het was de bedoeling om de zaken die we nog niet bezocht hebben, eindelijk toch eens te bezichtigen. We reden langs een andere weg naar het park. Het viel ons op dat de mensen hier vooral arm zijn en dikwijls in trailers leven of in aftandse huizen. Erg eigenlijk. We reden door Beatty, een dorpje waar alles troosteloos is vond ik en kwamen zo aan bij Rhyolite, een ghosttown. Het dorpje was erg welvarend rond 1915 owv de goudkoorts die er toen heerste. Er stonden nog enkele restanten van de school en de bank. Best leuk om zien. Het was alleen ijskoud, vreselijk! Het was 6°! Ik was blij dat ik mijn dikke winterjas bij had en mijn handschoenen. Wat een verschil met gisteren. We hebben heel het dorpje bezocht, alsook het bottle house, een huis volledig gemaakt van flessen. Leuk om eens te zien, maar het is niet bewoond.
We zetten onze weg verder naar Death Valley zelf en werden alweer getrakteerd op een fantastisch zicht! Er hing boven de hele vallei een soort mist, waardoor het nog mystieker leek. We stopten dikwijls om foto's te nemen. Alles was om te mooier!
We reden als eerste naar Titus Canyon. Omdat je zeker high clearance moet hebben om die te rijden, durfden we ons dat niet meer riskeren en besloten we om de canyon zelf te wandelen. Om er te geraken moesten we 3 mijl over een gravelroad rijden. Dat bleek nog geen sinecure te zijn! Maar Luc reed heel traag en we raakten heelhuids daar. We waren niet de enigen met dat idee, want de parking stond overvol.
Er stond een stevige wind dus we deden weer de winterjassen aan. Soms was de wind zo hevig dat we echt moesten duwen om verder te komen. De canyon was prachtig, maar steeds hetzelfde. Wel knap om weten dat hij,ontstaan is door water dat ertussen stroomde. Dat moet een heel brede rivier geweest zijn! We wandelden een uur en keerden toen terug naar de auto. Mijn been had er genoeg van. De canyon zelf is trouwens goed te rijden met een gewone auto. Een jeep is helemaal niet nodig. De weg die wij gereden hadden vonden we erger. Hoe het stuk buiten de canyon aan de andere kant erbij ligt, weten we natuurlijk niet. We waren blij dat we na die keren in DV eindelijk de Titus Canyon in gegaan waren.
Toen we terug keerden zagen we weer een fantastisch schouwspel. Zand waaide overal op en werd verder gestuwd in de lucht. Zo ontstaan duinen dus! De mist die we dachten gezien te hebben, was dus zand. Wat uniek om dit mee te mogen maken. Ik heb geprobeerd het op foto vast te leggen, maar in het echt was het veel fascinerender.
Het zand waaide ook op de weg en achter de auto's. We zaten er op een gegeven moment middenin. Waar je gisteren op deze plaats nog goed de bergen er omheen zag, zag je nu enkel de contouren. Heel bizar.
We zetten onze weg verder en reden de Mustard Canyon. Hij heeft een beetje de kleur van mosterd, misschien vandaar de naam. Mooie gele kleuren schitterden in de zon. Hier is ook een scene van Star Wars opgenomen, net zoals gisteren in Golden Canyon. Je kan je dat zo inbeelden.
Als volgende stopten we bij Devil's Golf course. Wat ik vroeger het mooiste deel van DV vond, is nu veranderd in een chinese touristtrap. Jeetje! Iedereen stapt er maar wat rond op die mooie creaties. We hebben snel wat foto's getrokken en reden naar Badwater, de volgende toeristische attractie. Wat een verschil met de zomer! Dan blijven mensen in de auto zitten omdat ze het buiten te warm vinden. In de 50° is echt wel heel veel ook. Maar als we moeten kiezen tussen dat of de temperatuur van vandaag is de keuze snel gemaakt. Het was om te bevriezen! Dikke jas aan en de kap op. Zo stapten we het hele eind tot we in het midden waren waar we mooi de grote zout kristallen konden zien. Ze vormen allemaal veelhoeken tegen elkaar. De zon ging net onder ook, dus dat was een aangename bonus. We probeerden deftige foto's te maken, maar de wind stak daar een stokje voor. Mijn haren wapperden van links naar rechts en weer terug, het was niet te doen. Het zij dan maar zo. Het is hoe wij het vandaag beleefd hebben.
Daarna werd het donker en zijn we in de pikdonker de weg verder langs Badwater het park uitgereden. We reden bijna helemaal alleen daar. We zagen dat er veel sterren aan de hemel stonden. Toen we uit het park waren konden we opzij gaan staan en hebben we naar de prachtige sterrenhemel gekeken.
Zoveel sterren hebben we nog nooit gezien! Er was geen enkel plekje meer vrij. Fantastisch, alweer.
We reden tenslotte verder naar ons hotel en aten bij Denny's een vegetarische schotel: het vlees werd vervangen door ei. Apart, maar het smaakte. We hadden dan ook al niet meer gegeten sinds het ontbijt.
Op de kamer typte ik de blog verder en dronken we een glas lekkere wijn als toast op deze magnifieke dag!